Irysów ciąg dalszy

Ostatnio mam mniej czasu na haftowanie. A wszystko przez to, że skupiłam swoją uwagę na poprawianiu kondycji. Zaczęłam znów chodzić na spinning. Cóż, lepiej późno niż wcale. Zdecydowanie czuję przypływ pozytywnej energii po intensywnej godzinie spędzonej na rowerku.
Ale haftowania na pewno nie odłożę. Właśnie zamówiłam sobie zestaw książek z wzorami i czekam na ich nadejście. Pewnie w weekend dokończę też roślinkę, bo akurat brakuje mi jednego koloru muliny. Jest już prawie gotowa. A oto jak się prezentuje:



Wygrzebałam też ostatnio zdjęcie kolejnego obrazu z irysami. Na razie szczelnie zapakowany czeka na swój moment, aż w końcu zabiorę się za dekorowanie mieszkania. Ale pewnie za szybko to nie nastąpi. Pewnie dopiero po powrocie z emigracji.

Haftowana zawieszka

Sobota upłynęła mi jednocześnie leniwie i pracowicie. Leniwie, bo nawet nie wyściubiłam z domu nosa, nawet nie chciało mi się uzupełnić zapasów żywnościowych, więc do poniedziałku muszę przetrwać na tym co mam. Ale chyba nie będzie źle :) Pracowicie mi dziś upłynął dzień, bo udało mi się wyhaftować zawieszkę z imieniem na urodziny mojego chrześniaka. Jeszcze ją tylko oprawię i maluch będzie mógł oznaczyć swoje terytorium :)



Nadal haftuję kwiaty w doniczce. Ale to zdecydowanie bardziej pracochłonny haft niż ten dzisiejszy. Jestem już jednak bliska jego ukończenia, więc jak będzie gotowy, to też pokażę i zabiorę się od razu do haftowania kolejnego kwiatka. Planuję b owiem zestaw czterech różnych.
Pozdrawiam ciepło, sobotnio :)

Historie kuchenne

Ostatnio byłam zabiegana, miałam sporo wyjazdów i za wiele nie pisałam. Nawet na haftowanie nie miałam za bardzo czasu. W ten weekend będę nadrabiała zaległości. W planach mam wyhaftowanie tabliczki z imieniem mojego chrześniaka. Niedługo ma urodziny :) Poza tym mam w planach upieczenie ciasta.
Pomyślałam, że dzisiaj przedstawię moją kuchnię. Gdy wprowadziłam się do wynajmowanego mieszkania wydawała mi się zbyt chłodna, sterylna. Więc pomyślałam , że trzeba ją nieco oswoić - postanowiłam upiec ciasto :) By wypełniła się przytulnymi zapachami. Podziałało. O poranku, tak jak wtedy gdy robiłam zdjęcia, wygląda całkiem przyjaźnie :)

Kaktusy

Dzisiaj miałam plan, by znów wybrać się na pchli targ. Niestety dopadła mnie mega migrena , więc stwierdziłam, że będzie lepiej, jeśli zaszyję się w domu tym razem. Trochę zatem haftuję i wspominam zeszły, dla odmiany całkiem pracowity weekend.
W zeszły weekend mój mężczyzna zapalił się do pomysłu przesadzania kaktusów, więc wybraliśmy się do sklepu ogrodniczego po doniczki. W domu muszę przyznać mam całą dżunglę. Na razie rośliny stoją dość bezładnie, bo odkąd przeniosłam się do nowego mieszkania nie miałam jeszcze czasu na opracowanie koncepcji ich ustawienia. Zdecydowana większość moich roślin to kaktusy.



Ten oto kaktus z rodziną to potomek mojego pierwszego kaktusa. Trafił do mnie, gdy miałam kilka lat. Poszłam z babcią na lokalny bazarek po zakupy i wróciłam z kaktusem. Uparłam się, że koniecznie muszą go mieć, a babcia nie potrafiła mi odmówić. Pamiętam, że moja mama nieszczególnie ucieszyła się z mojego zakupu, bo nigdy nie była fanką kaktusów. Ale z czasem zaakceptowała moje zamiłowanie do kolczaków i teraz aktywnie wzbogaca moją kolekcję. Tego kaktusa ze zdjęcia pomagała mi ratować, bo ostatnio dopadł go jakiś złośliwy szkodnik. Mam nadzieję, że po kuracji i w nowej doniczce kaktus będzie pięknie rósł.
P.S. N a zdjęciu doniczka, którą nabyliśmy. Druga, do której przesadziliśmy wysoki kaktus niestety nie została sfotografowana. Pokażę przy innej okazji, bo kaktusy będą się tu co jakiś czas pojawiać.

Niebieskie hafty

Kiedyś wspomniałam o moich niebieskich haftach. A oto i one :) Niestety jeszcze bez oprawy. Właśnie poszukuję czegoś odpowiedniego. Ostatnio o mało ich nawet nie oprawiłam, ale akurat byłam w sklepie z moją drugą połową, która zaczęła się w pewnym momencie niecierpliwić. Stwierdziłam zatem, że nie jest to dobry moment na decyzję dotyczącą oprawy, bo nie chciałam jej podejmować w pośpiechu. Więc obrazki nadal czekają na swój czas. Najchętniej widziałabym je w białej ramce z przetarciami.
A może wiecie gdzie można taką w Poznaniu znaleźć?

Zakupy przez Internet

Spędziłam cudowny weekend w Poznaniu i tak strasznie nie chciało mi się wyjeżdżać. Ale cóż, obowiązki wzywają.
Jak zwykle zaplanowałam w tym czasie odbiór różnego rodzaju paczek i paczuszek zamówionych na Allegro. W końcu otworzyłam też przesyłkę, która dotarła już dużo wcześniej, ale od jakiegoś czasu leżała w piwnicy. Kryła ona stare lustro odnowione metodą shabby chic. Niestety mocno się zawiodłam. Lustro było w średnim stanie i bardzo niechlujnie "odnowione". W żaden sposób nie przystawało też do ceny, którą za nie zapłaciłam i to najbardziej mnie zdenerwowało. Nie jest to niestety pierwszy raz, kiedy zawodzę się na zakupie mebli shabby chic przez Internet. Ostatnio przez Allegro trafiła też do mnie mała szafeczka. Wyglądała całkiem ok, ale po bliższym przyjrzeniu okazało się, że wnętrze zostało odnowione z małą starannością. Nie mówiąc już o spodzie szafki brudnej i spowitej w pajęczynach. Powinnam jeszcze dodać, że szafka nie za ciekawie pachnie. Na razie zniechęciłam się więc do meblowych zakupów internetowych.
A oto inny mebel zakupiony na Allegro. Ten akurat został odnowiony z większą starannością. Tylko w żaden sposób nie udaje mi się pozbyć z jego środka zapachu starości.



W przypadku lustra czeka mnie więc odnawianie, bo w obecnym stanie nie da się go w żaden sposób wykorzystać.
Jestem ciekawa czy istnieje sposób na to, by poznać które meble warto kupić na Allegro. Te oznaczone "shabby chic" zdecydowanie nie należą do najtańszych i jak doświadczenie pokazało ich cena niekoniecznie odpowiada jakości.

Skończyłam :)

Wczoraj wieczorem udało mi się skończyć serduszko. A tak prezentuje się w całej swojej okazałości.Teraz trzeba pomyśleć co z serduszkiem zrobić :)



Zrobiłam jeszcze zdjęcie na tle tablicy, którą dziś w końcu udało mi się odebrać. Kurier zostawił ją w sklepie na dole, który zawsze jest zamknięty. Przez tydzień zastanawiałam się co z tym fantem zrobić, ale sprawa w końcu sama się rozwiązała. Dzisiaj jakimś cudem sklep wcześniej otworzyli. Oczywiście od razu pobiegłam do domu i rozpakowałam paczkę. Trochę się rozczarowałam, bo przysłali mi nie tą tablicę, którą zamawiałam. Miała być mniejsza, a wypełnienie w beżową krateczkę, a ta która przyszła ma materiał w kwiatki. Ach, niech już tak zostanie. Strasznie długo się już na nią naczekałam. Dwa razy przesyłali mi list z przeprosinami ze dostawa się opóźni. Więc miałam już tej firmy trochę dość.
A tak prezentuje się tablica.





Najchętniej powiesiłabym ją nad biurkiem. Ale w kontrakcie wynajmu mieszkania mam zabronione przewieszanie istniejących obrazów, nie mówiąc już o wieszaniu nowych czy wręcz wierceniu dziury. Generalnie tablica ma mi służyć jako "przypominajka". I oczywiście na zapiski myśli, które ulatują, gdy się ich natychmiast nie uchwyci na papierze.
Złożyłam dzisiaj zamówienie na nowe muliny i materiały :) W końcu się za to zabrałam! To chyba nie tylko zasługa pięknych blogów, które śledzę, ale również "mądrej" książki o nieodkładaniu spraw na później, którą właśnie czytam. Chyba działa!

Haftowanie

Oglądam haftowane, dziergane, filcowane piękności na waszych blogach i aż same ręce rwą się, by coś stworzyć. Jakiś czas temu zaczęłam haftować obrus z wzorem cebulowym, ale potem prace musiałam zarzucić, bo zabrakło mi muliny. Do pasmanterii jakoś ciężko było mi dotrzeć i tak obrus leży już odłogiem od dłuższego czasu.





Na razie daleko mu do stanu docelowego, ale obiecałam sobie, że w ten weekend w końcu kupię mulinę i będę mogła skończyć haftowanie.
Zaczęłam przeglądać gazety o haftowaniu planując co tu zmajstrować i natrafiłam na takie oto serce. Oryginalnie było haftowane odcieniem czerwonego, ale że akurat tego koloru nie miałam w kuferku, postawiłam na niebieski. Zresztą czerwony i tak by mi do niczego nie pasował. Wczoraj udało mi się wyhaftować połowę.



A teraz zmykam, żeby serce dokończyć :) Jak mi się uda, to jutro pokażę efekt końcowy. A jak jeszcze dalej będzie mi tak wszystko sprawnie szło, to w weekend serduszko oprawię. Choć najchętniej obszyłabym je najpierw materiałem w niebieską kratkę, a dopiero później coś z nim zrobiła.

Goście

Ten weekend był wyjątkowy za sprawą szczególnych gości. Odwiedziła mnie para znajomych, których poznałam 7 lat temu podczas studiów w ramach jakże popularnego Erasmusa. Wtedy jeszcze nie byli parą, ale gdyby nie ten program nie mieliby możliwości się poznać. Od 4 lat są małżeństwem i aż z przyjemnością patrzy się na ich szczęście. Pomimo tylu lat razem wyglądają jak para dopiero zakochanych.
Po szczodrym śniadaniu ruszyliśmy "na miasto", ale dość szybko przenieśliśmy się na obrzeża miasta, gdy tłumy w centrum skutecznie nas odstraszyły.
Takimi oto widoczkami się delektowaliśmy:



Strasznie spodobała mi się kolorystyka fasady tego domu - połączenie szarych niebieskości z bielą. Nie mówiąc już o drzwiach do domu, które są przepiękne.



Mam niestety brzydki zwyczaj zaglądania ludziom w okna. Ale jak tu nie zaglądać, jak ludzie takie piękności w oknach stawiają. Okno samo aż się prosi, by w niej spojrzeć. W tym odkryłam proste, ale jakże pięknie zdobiące okno lampy z abażurkiem w czarne pasy. W rzeczywistości prezentowały się zdecydowanie lepiej i zdjęcie nie oddaje w pełni ich urody. Fotograf ze mnie niestety kiepski.



Po całkiem długim spacerze w końcu daliśmy odpocząć naszym strudzonym nogom i wpadliśmy na kawę do przeuroczej kawiarenki. Na kawie niestety się nie skończyło...





Goście już pojechali i jakoś pusto się zrobiło. Właśnie wyciągnęłam jednak moje gazety "o haftowaniu" i planuję co wyjdzie w następnej kolejności spod igły. Za tydzień jadę do domu, więc zaopatrzę się w muliny. Zaś efekty mojej pracy wkrótce pokażę na blogu :)
Wszystkim życzę miłego weekendu :)

Dom

Jakoś mi się dziś strasznie za domem zatęskniło. Generalnie tęsknię cały czas, ale dzisiaj jakoś szczególnie. I w ogóle jakaś chandra mnie dopadła. W sumie nie pada, nie jest jakoś szczególnie zimno. Ale jakoś tak mnie przygnębiło.

Przeglądam zatem zdjęcia domku, do którego tak tęsknię. Nie mam czasu go urządzać, jest jeszcze pustawy, ale i tak kochany.

Wspominam sobie...