Krajobraz po bitwie

 UWAGA! Post dla osób o mocnych nerwach! ;)

Krajobraz niczym po bitwie lub wybuchu! Chyba gorzej być nie może i od tego momentu będzie już tylko lepiej. Pół dolnego piętra zostało totalnie rozprute i teraz stanowi masę gruzu.
Tak było przed rozpoczęciem demolki. Korytarz pomniejszał gigantyczny pawlacz, o którym wspominałam w poprzednim poście. 

Teraz korytarz przedstawia się dość przerażająco, zniknęła diaboliczna czerwona farba, ale za to przybyło gruzu. Trzeba to wszystko po prostu przetrwać. Ten pręt przy suficie to pozostałość po dawnym oświetleniu... gazowym....

Po zerwaniu tynku pod odkrytym w zeszłym tygodniu łukiem pokazała się zamurowana wnęka. Zamierzamy ją odkryć w całości i wyeksponować na ścianie w przyszłej kuchni powiększonej o tą część korytarza.

W ścianie między kuchnią i łazienką ukryty był ceglany komin. Jeszcze nie wiemy dokładnie co z nim zrobimy, ale myślimy o tym, by pozostawić go odkrytym. Ściana do łazienki przesunie się trochę do środka powiększając tym samym korytarz. Wszystko po to, by w pełni odsłonić ceglany łuk przy wejściu do mieszkania.

 

Przyszły salon wygląda jeszcze w miarę normalnie, w przeciwieństwie do tego, co dzieje się na korytarzu. 

O ceglany komin oprze się w przyszłości zabudowa kuchenna. 

Chyba w najśmielszych myślach, nie spodziewałam się, że demolka przyjmie taki rozmiar! Podziwiam mojego M., który na ten opłakany stan mieszkania patrzy codziennie, choć jak twierdzi już go to nie rusza. Nie mogę tego samego powiedzieć o sobie, ale kurczowo trzymam się przyszłej wizji. A wizja jest piękna :)

Pozdrowienia z placu boju
Marta