O domu bez śmieci i zaletach przeprowadzek

Dzisiaj czeka was post bez zdjęć, za to z dużą ilością tekstu. A tak, zebrało mi się na pisanie!

Dom, w którym nie powstają śmieci - brzmi niemożliwie? A jednak okazuje się, że są ludzie, którzy udowadniają, że da się żyć nie produkując śmieci. Taki właśnie dom prowadzi Bea Johnsson, autorka bloga Zero Waste Home. O tym, jak się jej to udaje można poczytać w szczegółach na blogu, gdzie autorka dzieli się bardzo praktycznymi poradami jak uniknąć produkcji śmieci kierując się zasadą 5R (refuse, reduce, reuse, recycle, rot czyli w moim wolnym tłumaczeniu "odmów, zredukuj, wykorzystaj ponownie, przetwórz, kompostuj"). Zachęcam do przeczytania bloga, bo jest naprawdę fasynujący i lekko się go czyta. Nawet jeśli ktoś nie zamierza tak rygorystycznie jak autorka podejść do tematu nie-produkcji śmieci, to może zawsze zainspirować się i  przejąć choć niektóre z pożytecznych zwyczajów blogerki i jej rodziny.

Bynajmniej nie chcę dzielić się dziś radami, w jaki sposób można prowadzić dom bez śmieci, bo są od tego osoby zdecydowanie bardziej kompetentne ode mnie. Tak naprawdę chciałabym nawiązać do tematu, który już wcześniej przewijał się u mnie na blogu czyli redukowania i pozbywania się rzeczy, zwłaszcza w kontekście przeprowadzki.

Jak wiecie, za jakiś czas czeka mnie przeprowadzka (za jaki, jeszcze nie wiem, bo terminy się przesuwają...) i z myślą o niej zaczęłam już od początku roku pozbywać się przedmiotów, które przestały mi być potrzebne. Pewnie gdyby nie przeprowadzka, mimo wszystko podjęłabym się zadania redukcji, choć może wtedy motywacja byłaby zdecydowanie mniejsza. Skąd zatem wzięła się u mnie ta potrzeba, zwłaszcza skoro od zawsze byłam raczej typem chomika? Wszystko zaczęło się od .... przeprowadzki, a w ostatnich latach przeprowadzałam się kilkakrotnie.

Po przeprowadzce do pierwszego własnego mieszkania większość moich rzeczy i bibelotów na długi czas pozostała w kartonach, zwłaszcza że nie spieszyłam się z nabyciem mebli do przechowywania. Kilka miesięcy po przeprowadzce zdecydowałam się na wyjazd do Niemiec, gdzie zabrałam ze sobą tylko jedną walizkę. Sporą wprawdzie, ale tylko jedną. Przyznam, że pomimo tak skromnego stanu posiadania, nie czułam, że czegoś mi brakuje (dodam, że mieszkanie, które wynajmowałam było już umeblowane, choć nie przesadnie, raczej minimalnie). Po trzech latach z Niemiec wracałam już jednak z pełnym bagażnikiem i tylnimi siedzeniami zapakowanymi na maksa, bo zdążyłam w tym czasie obrosnąć w kolejne przedmioty. Wkrótce powiększyły one mój wcześniej zgromadzony stos kartonów, a ja znów z jedną walizką wyfrunęłam do Szwecji. Sytuacja powtórzyła się po trzech latach, wracając do Polski zabrałam ze sobą już 10 kartonów wypełnionych dobytkiem. Wyobrażacie sobie zatem z jakim natłokiem przedmiotów musiałam zmierzyć się po powrocie do Polski?! Ten nadmiar zaczał mnie w pewnym momencie bardzo uwierać, przytłaczać, wręcz ograniczać.

Redukuję już od kilku miesięcy, całkiem z sukcesem, a rzeczy jakby zdaje się nie ubywać. Muszę uzbroić się jednak w cierpliwość, skoro gromadziłam przedmioty latami, pozbywanie się ich też będzie procesem trwającym pewien czas. Grunt to się nie zniechęcać! Pozbywając się kolejnej rzeczy z domu czuję ulgę pomieszaną z radością, że komuś  innemu dana rzecz autentycznie się przyda.

Kogoś mogłoby dziwić, po co zadawać sobie tyle trudu, by próbować sprzedać coś za 10 PLN. Lepiej by to wyrzucić lub komuś oddać za darmo. Dla mnie ta niedogodność związana z wystawianiem czegoś na sprzedaż jest potrzebna, stanowi pewną przestrogę przed nadmiernym nabywaniem w przyszłości. Teraz, zanim coś kupię, dwa razy zastanowię się czy naprawdę tego potrzebuję i czy będę z tego korzystać.

Odkąd wróciłam do kraju mój stan posiadania zbytnio się nie powiększył. Oczywiście kupujemy rzeczy do remontu i wykończenia mieszkania, ale te uznajemy za wysoce potrzebne. Drastycznie ograniczyłam jednak nabywanie wszelkiej maści bibelotów, kurzołapów, magazynów, a także książek. Przyznam, że raczej szerokim łukiem omijam galerie handlowe i wielkopowierzchniowe sklepy. I jest mi z tym naprawdę dobrze, nie czuję jakby mi coś brakowało, a wręcz przeciwnie!

Kto by się spodziewał, że zwykła przeprowadzka może dać tak ogromy impuls do zmian. Wspomniana wcześniej autorka bloga Zero Waste Home przyznaje, że w jej przypadku to właśnie od przeprowadzki wszystko się zaczęło. Konieczność mieszkania w tymczasowym małym lokum i oddania około 80% rzeczy do przechowalni w jej przypadku zrodziło refleksję, że życie z "mniej" może być bardziej satysfakcjonujące...

W nowym lokum nie będziemy spieszyć się z nabywaniem mebli i innych przedmiotów codziennego użytku. Nie mam nic przeciwko temu, by wprowadzić się do mieszkania o "gołych ścianach".

A wy na jakim jesteście etapie? Chomikujecie? Frustrujecie się nadmiarem? Czy może już zaczęliście redukować?

Pozdrawiam refleksyjnie!

Marta