Kamieniczne klimaty

Przeprowadzka nastąpiła "mimochodem". Nie było ekipy przeprowadzkowej ani spektakularnego załadunku rzeczy na samochód. Po kartonie, po dwa przewoziliśmy stopniowo nasz "dorobek" na nowe miejsce, więc tak na dobre przeprowadzki nie poczuliśmy. Pewnego pięknego dnia po prostu zostaliśmy tu na noc. Na ten moment czekaliśmy trzy lata, trzy naprawdę dłużące się lata, ale w końcu jesteśmy tu, gdzie chcieliśmy być. Powiem, że warto było czekać!

Podejmując się tego remontu nie wiedzieliśmy tak naprawdę, co nas czeka. Kierowało nami marzenie, by zamieszkać w kamienicy, wśród murów, które widziały niejedną historię, choć nie potrafią o niej powiedzieć.

 

Ktoś mógłby powiedzieć, że to szaleństwo, wybrać wspinaczkę na czwarte piętro z małym dzieckiem pod pachą, nie mówiąc już o tak prozaicznych sprawach jak wnoszenie zakupów czy parkowanie w centrum. Można i tak na to patrzeć, jeśli szuka się dziury w całym.

 

Czuję ogromną wdzięczność za ten dom, który stworzyliśmy dla naszej rodziny. Za to miejsce, które znałam z ulubionej Jeżycjady, a w którym teraz mam możliwość się znaleźć.  

Nie wiem, czy to kwestia przestrzeni, światła czy użytych naturalnych materiałow, ale klimat tego miejsca jest wyjątkowy.
Jeszcze sporo pracy przed nami, dopieszczania detali, sprzątania i rozpakowywania pudeł, ale już czujemy się tu zadomowieni.


Pozdrawiam wszystkich, którzy tu jeszcze zaglądają :) Po powrocie do pracy po macierzyńskim nie zostaje mi już za wiele czasu na blogowanie.
Marta


P.S. 1. Dziękuję serdecznie za wszystkie przemiłe komentarze w poprzednim poście!
P.S. 2. Ciut z innej beczki - jeśli szukacie ciekawych zajęć kreatywnych dla dzieci - polecam warsztaty z zaprzyjaźnionym Panem Pianką :)